De meniscus

Letsels van de meniscus komen zeer frequent voor. De arthroscopie van de knie ten behoeve van de behandeling van een beschadigde meniscus is de meest verrichte behandeling in de orthopedie. Meniscusletsels veroorzaken pijn in de knie en gaan veelal gepaard met mechanische klachten zoals inklemmingsverschijnselen, (pseudo)slotklachten en verspringende sensaties. De patiënt vertelt soms een hevige messteek in het gewricht te voelen.

Meestal is een draaimoment nodig bij de gebogen knie om een scheur in de meniscus te veroorzaken. Meniscusletsels kunnen echter ook volledig symptoomvrij zijn!

Vanaf de leeftijd van ongeveer 40 jaar verandert het meniscusweefsel en treedt in feite een verzwakking op ten gevolge waarvan de meniscus gemakkelijker kan scheuren. Op een MRI kan de kwaliteit van de meniscus goed worden beoordeeld en is het veelal goed mogelijk onderscheid te maken tussen een daadwerkelijke scheur en degeneratie (veroudering) van de meniscus, die meestal geen operatieve behandeling behoeft. Verwijdering van de meniscus vergroot de druk op het kraakbeen en kan na verloop van tijd een artrose veroorzaken. Vanaf de leeftijd van ongeveer 40 jaar komen degeneratieve scheuren van de meniscus vaak voor in combinatie met kraakbeen beschadigingen. De indicatie voor een kijkoperatie moet vanaf deze leeftijd kritisch worden gesteld! Immers, als een kraakbeen beschadiging wordt vastgesteld bij arthroscopie van de knie kunnen restklachten en beperkingen blijven voortduren ondanks de adequate behandeling van het meniscusletsel.

In het algemeen wordt bij de behandeling van meniscusletsels getracht de meniscus te behouden bij voorbeeld door een scheur in de meniscus te hechten. Als hechten niet mogelijk is, wordt zo beperkt mogelijk geopereerd. Alleen het afwijkende deel van de meniscus wordt verwijderd. De buitenring (het kapselstandige deel van de meniscus) moet altijd intact blijven. Verwijdering van meniscusweefsel tot aan het kapsel wordt wel "the kiss of death" voor de knie genoemd.